Иҗат рубрикасы буенча яңалыклар
-
Төзәлми калган яралар (хикәя)
Марсның кайту хәбәре килеп ирешкәндә инде бер елга вакыт узган иде. Раилә дә Марс дип балавыз агыза торган этаптан узган инде. «Аның белән бар да яхшыдыр» - дигән уйлар белән юанды. Сөйгәне туган якка кайткач та, Раилә белән сөйләшергә ашыкмады. Сүз арты сүз китеп, авылда «Марсның башкага өйләнүе» турында гайбәт таралды. Инде анысын да Раилә күтәрә алмыйча, кеше янына чыкмас булды. Марс белән аның арасында кабынган мәхәббәт хисе турында олысы да, кечесе дә яхшы белә иде бит. Күпләргә үрнәк булган парның бүген шундый хәлдә калуын күпләр кызганды.
-
Әти моңы (хикәя)
Нәфисә әтисен бөтенләй хәтерләми. Ә хәтерлисе шундый килә! Үзен белә башлаганнан бирле килә... Җанын телгәне, йөрәген әрнеткәне дә әнә шул — үзен соңрак, әтисе үлгәч кенә белә башлавы да инде аның. Газизе аяусыз чир белән көрәшә-көрәшә, шәмдәй эреп-сызып сүнгән кара көздә аңа өч яшь тулган булган югыйсә...
-
Әминә (хикәя)
Аның әнисе үлгәч, минем әни белән Әминәнең әтисе өйләнештеләр. Шуннан соң безнең дуслык бетте...
-
Моңсызлар моңы (хикәя)
Икенче малай дөньяга сөрән салгач, әти кеше шатлыгын кая куярга белмичә, кибеткә юнәлде. Кич җитеп килә. Авыл төнне каршыларга дип сукыр лампаларына утлар кабызган иде. Кибетен бикләп Мәрьямбикә дә өенә кайтырга чыккан. – Өйдә бар. Түлке сиңа, сүз тыңлап кына, – дигәч иярә китте Миңнулла. Тыкрыкны менгәч, хатын аңа: – Арткарак кал. Кеше күзенә чалынма, – дип пышылдады... Ул төнне зәмзәм суының ирекле колы колач җәеп йомшак болытлар өстеннән йөзде, Мәрьямбикәнең ут сыман өткән кайнар кочагыннан ычкына алмый азапланды...
-
Шалтыратмый, димәк, яратмый (тормыштан)
Кырыкны узгач, тирә-ягыңдагы яшьләрнең мәхәббәт романнарын күзәтүе кызык икән ул. Сиңа бу роман геройларының кичерешләре инде таныш, алар узган сукмаклардан инде бер генә дә узмагансың. Син хәтта бу романның ни белән төгәлләнәсен дә беләсең кебек…
-
Мин сине шундый озак көттем (редакциягә килгән хат)
Хөрмәтле редакция, мин үземнең тормышым һәм, ниһаять, бәхетем белән уртаклашырга булдым. Шушы хатым аша, үз тиңнәрен очратудан өметләрен өзгән хатын-кызларга ышаныч бирәсем килә. Бар икән ул, кызлар, бар! Аны көтәргә дә, эзләргә дә түгел, аңламыйча һәм танымыйча узып кына китмәскә кирәк икән...
-
Бур (тормыштан алынды)
Аида әнисез үсте. Биш айлык чагында әнисе аны үзенең әбисенә калдырган да юкка чыккан. Әтисенең кем икәнен бөтенләй дә белми ул. Әбиләре үзе дә наз, ярату күрми яшәгәнгәдер, Аиданың тамагын туйдырса, киендерсә дә, кыз аның тарафыннан әллә ни җылылык күрмәде...
-
«Киленне берсе дә үз кызы белән бер күрми»
Әткәй белән әнкәй йортны кызларына – каенсеңлемә яздырырга уйлыйлар икән! Ирем дә, мин дә бер сүз дәшмәдек. Каенсеңелләр үз бакчаларын караячаклар, ә без алар өчен дә авылга кайтып эшләргә тиеш булабыз. Аннары ахырда әле шул йортны да аларга бүләк итәчәкбез. Кайда инде монда дөреслек?
-
Бәхет (тормыштан алынды)
Табибка һич кенә дә бу сүзләрне ишетер өчен килмәгән иде ул. Соңгы вакытта һәрвакыт йокысы килә, укшыта. Ул аны эштә артык аруы белән генә бәйләде. Дус кызы – ике бала әнисе Резедага сөйләгән иде, тегесе шундук диагноз куйды: авырлы. Һәм куалап диярлек үзенең табибына җибәрде. Һәм менә Резеданың фаразлары чынга ашты. Алар Раяз белән ике ел яшәде. Бер ай элек кенә аерылышканнар иде инде менә сюрприз!
-
Тәмуг газаплары (хикәя)
Берсендә, улларына 2 яшь тулгач, Рәдиф Динәне шундый нык кыйнады, хәтта ашыгыч ярдәм чакыртырга туры килде. Динә ире белән барган бер кичәдә башка кеше белән биегән өчен булды бу. Ә уллары бу вакытта әбиләрендә калган иде...
-
«Егетемнән качып, элекке ирем белән очрашам…» (тормыштан алынды)
Мин кабат элекке иремә гашыйк булдым. Хәзер минем аның белән палатка алып урманга чыгып китәсем, гитарага кушылып җырлыйсым, кеше белән җыелып күңел ачасым килә. Әмма ул мине чакырмый. Аның йөргән кызы бар. Ә минем егетем бар, ул миңа кияүгә чыгарга да тәкъдим ясады инде...
-
Исемем Лалә, диде ул (хикәя)
«Әнием! Син бик оста тегүче идең. «Кызым, Сабантуйга яңа күлмәк тегеп бирермен. Якасы басып торган, иңбашлары күпертмәле озын күлмәк. Акка чәчәкләр төшерелгән күлмәк. Их, ул чәчәкләр сары лаләләр дә булса...» – дигән идең. Насыйп булмады, әнием, ак күлмәк тә, аңа төшерелгән сары лаләләр дә... Өй каршында чәчәк аткан лаләләр бакча башындагы инеш аша чыгып, үргә менеп, кабереңә синең үрмәли, әнием.»
-
Кызым миннән ояла (тормыштан алынды)
– Кызым миннән ояла, – диде ул. – Мин аны бик соң, 42 нче яшемдә генә таптым. Кызым башта минем белән мәктәпкә барырга оялды. Аннары аның бәйрәмнәренә дә килергә ярамады. «Син килмә! Анда барысының да әниләре килә. Алар яшь, ә син карт. Миннән көләләр», – дип үртәлеп елады. Аның «мин синнән оялам» дигәнен ишетү йөрәгемә бик авыр булды...
-
Татар авылында мондый хәлнең булуы һич тә мөмкин түгел: ана белән ул гомер юып бетерә алмаслык гөнаһ башкарган
Халидә тәрәзәдән-тәрәзәгә күчеп, өй эчен күзәтә. Шулчак ул Рәшиден караватта әллә нәрсә белән мәш килгәнен күреп ала. Хатынның башында меңләгән уйлар чуала. Абзар эченнән иске балта табып, ишекне ватарга керешә. Өй эченә атылып кергәч, күпме эзләсә дә, анда ире белән әнисеннән башка беркемне дә таба алмый... Халидәнең бу хәл башына һич тә сыймый...
-
Сыңар алка (хикәя)
Аның бүген бөтен дөньясын җимерәсе килә иде. Шул ачу белән ул Гөләндәмне чәченнән урап тотып, ишегалдына сөйрәп алып чыкты. Шулчак капкага кемдер кагылгандай булды. Бу тавышка Сабир айнып киттеме, йомарланган кулларыннан хатынның чәчен ычкындырды. Котылганына сөенеп урамга чыгып йөгерде дә, менә шушы болында бик озак ялгызы йөреп, бер нияткә килеп кайтты Гөләндәм...