«Син - минем шатлыгым һәм өметем» (хат)

Кадерле улым!

Көннән-көн, син өйдән еракта булганга күрә, минем җаным кайгы-хәсрәт һәм синең батырлыгың өчен горурлык хисләре белән тула. Минем бу хатымны, сиңа көч һәм ныклы рух өстәр дигән өмет белән язуым. Син – минем героем һәм мин синең Ватаныбызга шушы авыр вакытта хезмәт итүең белән горурланам. Монда, өйдә, барысы да сине хәтерләтә.

Бакчабыз турында кайгыртуымны дәвам итәм, яшелчә һәм чәчәкләрнең ничек үсүен күргән саен, бакчада миңа ярдәм итәргә яратканыңны искә төшерәм. Синең кулларың һәрвакыт көчле иде һәм хәзер алар безнең илне яклый. Синең өчен мин көн саен дога кылам, Ходайдан синең иминлегең турында сорыйм.

Хәзер авылда сугыш турында сөйләшүләр күп. Кешеләр кичен җыелып, яңалыклар белән уртаклаша һәм бер-берсенә ярдәм итә. Без барыбыз да синең кайтканыңны көтәбез һәм дөньялар иминләшер диеп ышанабыз. Еш кына синең мич янында ничек утыруыңны исемә төшерәм, дөнья хәлләрен сөйләп, якты киләчәк турында хыяллана идең. Мин ышанам, бу хыяллар, һичшиксез, тормышка ашачак һәм без янәдән бергә булачакбыз. Үз-үзеңне сакларга онытма, кадерле улым.

Син – минем шатлыгым һәм өметем. Сине үземнең җылы кочагыма алып, никадәр нык яратуымны әйтергә телим. Син – минем йөрәгемдәге яктылык, аны бернәрсә дә сүндерә алмас.

Зинһар, кайчан булдыра аласың, шунда җавап яз. Синең хатың – миңа яшәү көче бирә. Мин аларны түземсезлек белән көтәм.
Минем хәер-догамда кал, балам!

Синең әниең,
Айгөл Ибраһимова.
Осиново

Фото: Чулпан Гыйсмәтуллина, "ЯҮ"