Авылларда бу вакытта чыңлар иде чалгы тавышы...

 Берәр көн бакчага керми торсаң, бетте баш, диярсең. Тавык-чебеш, өй тирәсендәге мең төрле эш – рәхәт, билләһи! Мал-туар асраучылар өчен аеруча җаваплы чор – печән өсте гөрли. Кыш чыгарлык азыкны бүгенге кебек коры, матур көндә чабып, киптереп, алып кайтып, урнаштыруың хәерле.

Эшләгән ашый, эшләмәгән башын кашый, диләрме әле?! Чынлап та, эше барның – ашы бар. Терлек тотуы җиңелләрдән булмаса да, гаиләнең тук, өстәлең тулы ризык, иртәгесе көнгә ышаныч булуы мөһим. Сер түгел, бүген күпләр чалгы, тырма, сәнәк тотып атналар буе болында печән чапмый, ә әзер рулоннарны сатып алуны хуп күрә. Шуңа күрә авыл урамнарында элеккеге кебек, таңга кадәр шау-гөр килеп печән кертүчеләр күренми. Әзер төргәкләрне техника алып кайта һәм кертеп урнаштырып та куя. Шулай да маңгай тирен түгеп печән чабучылар бар әле арабызда. Әрә авылында яшәүче Габдрахмановлар гаиләсе гомер-гомергә малларны күп итеп асрый.

Язманың дәвамы газетада (№45)