Иҗат рубрикасы буенча яңалыклар
-
«Зөләйханың каргышы төшкәндер» (гыйбрәтле язмыш)
Авылда хәбәр таралды: Нуретдиннәр авыру апаларын картлар йортына җибәрә икән! Кеше ышанмаслык булса да, чын икән! Үзләре хәтта озата да бармадылар. Ике сумка киемен кулына тоттырып, автобуска утыртып җибәрделәр. Ирем шофер иде, кузгалып китеп, тауга менгәндә Зөләйха апаның кычкырып әйткән сүзләрен әле дә искә ала: «Иң газизләре рәхәт күрмәсен!» Юл буе елап, бу гаиләне каргап барган Зөләйха апа. Картлар йортында үлде ул...
-
Әниемне күралмыйм (редакциягә килгән хат)
Гомерең буе ышанган нәрсәнең ялган булуын ачыклаудан соң туган хистән дә авыр нәрсә бардырмы… Мин, беренче карашка, гадәти гаиләдә тудым. Ул әти-әнидән һәм миннән гыйбарәт. Тик бер «әмма»дан, әнинең авыру йөрәгеннән кала, безнең барысы да яхшы иде...
-
Мунча керү йоласы: җеннәр кайда яши?
Айдар мунчаның иң куркыныч җиренә үтте. Ул – ләүкә. Аның уйлавынча, менә нәкъ шунда җен аякларын салындырып, зур күзләрен ялтыратып утыра. Малай аяк очына гына басып атлады. Тавыш чыгарса, аны ишетерләр иде. Айдар ләүкәгә күз салса, анда беркем дә юк иде. Ул мунча эскәмиясенә утырып, җенне көтә башлады. Аны күбрәк караңгылык түгел, ә сәер яңгыраган тавышлар куркытты. Кайдан килгәнен генә аңлап булмады. Я мәче тавышы ишетелә, я мунчаның идәне чатный, я нәрсәдер килеп төшә. Шул рәвешле ул анда шактый утырды. …Мунчада кинәт ут кабынды. Морҗаның эченнән кара шәүлә күренде...
-
Кол (хикәя)
Исән... Икесе дә исән... Әти дә... Ул кайда булган? Ник әйтми китеп югалган?... Әни... Кәримнең эчендә, гүя, ике уй бәргәләшә иде: бер яктан, әнисенә иркәләнәсе, елый-елый кысып кочаклыйсы килә. Икенче яктан, ничә еллардан бирле күңелендә оешып каткан рәнҗү баш күтәрә...
-
Миңҗамал (булган хәл)
Ике аягын да өздергән кырым татарының өзгәләнгәнен күреп йөрәк әрни. Солдат янында басып торган Миңҗамалның кулыннан тотып ала да: - Үтер мине! Үтер! Ник син мине сугыш кырыннан алып чыктың? Мин кемгә кирәк хәзер? - дип ачыргаланып елый...
-
Гөнаһлы бер көн (хикәя)
Гомеребез көннәрдән тезелгән – чылбыр кебек. Һәр буыны – көн арты көн – тач бер төрле, койган да куйган. Кайсын гына, аерып алып, хәтердә калдырырсың икән? Тик ул көн! Ул көн гомер чылбырының соңгы егерме еллык өлешенең теге очында ук калган булса да, аны хәтер төпкеленнән, томан эченнән эзлисе түгел, ул әле кичәгедәй, юк, нәкъ менә бүгенгедәй күз алдында.
-
Мине ташлаган якын кешем турында йөрәк авазы (редакциягә килгән хат)
(Редакциябезгә шалтыратучы сүзләреннән язып алынды, исемен дә, фамилиясен дә атамады. Күз яшьләре белән күңелен бушатучының кырык яшьләр тирәсендәге ханым икәнен генә аңладык).
-
Ватанпәрвәр бабама хат
Болганчык, авыр сугыш елларын күргән бабам бит син минем! Гомереңнең күп еллары тимер рәшәткәләр артында узган. Өч тапкыр... Бер кеше язмышына күп түгелме соң бу? Cынауларны узу җиңел булмагандыр. Шулай да син туган илеңә тугры булып кала алгансың. Күпме газап күреп тә, ничек ватанпәрвәрлекне саклап калып була икән ул?!
-
Ана сүзе (хикәя)
Палатада икәү. Ана белән бала. Дөресрәге — бала белән ана. Бала үлем кулында, ана… Ана язмыш карамагында. Бала хәрәкәтсез. Җансыз. Хәтта сулыш алганы да сизелми, тыны үпкәсенә үк төшеп киткән. Ә ана уяу. Ул инде берничә көн керфек тә какмый газиз баласы, җан кисәге, бәгырь ите янында бөкрәеп утыра. Шунда ул оеп, черем итеп ала, ашарына да түшәк янына гына китерәләр. Ул үлем белән көрәшеп ятучы, төрле шешәләргә, төребкәләргә чорналып беткән сабыеннан аерылырга куркып шулай утыра. Аерылса, баласы үләр кебек тоела аңа...
-
Беренче мәхәббәтнең моңсу тәҗрибәсе (редакциягә килгән хат)
Бераз үземә акча эшләү өчен, графигын лекцияләрдән соң туры китереп, кафега официант булып урнаштым. Бик күп егетләр танышырга теләде, әмма мин барысын да кире кактым. Тик, беләсезме, һәрвакыт бердәнбер сүзе яки гамәле белән күңелгә үтеп керерлек гадәти булмаган бер кеше табыла. Менә минем дә табылды. Ул миннән ун яшькә диярлек олырак иде, әмма бу мине шикләндермәде...
-
Иремне гаепле түгеллегемә ничек ышандырырга икән? (тормыштан)
Балага мин кияүгә чыгуга уздым. Бу хакта иремә әйтүгә аның йөзе күз алдымда үзгәрде. Югыйсә балага узуга ук, аны табачакбыз дип алдан ук сөйләшкән идек. Нәрсә булды, дим аптырап? Син миннән әле шулай тиз узмас идең, димәк, миңа корсаклы булып чыккансың, ди. Авып китәм дип торам. Соң бит сиңа кадәр беркем белән дә булмавымны беләсең, дим...
-
Биш баламны, хатынымны ташлап, яшь сөяркәм янына киттем (тормыштан)
Мәңге бетмәс тәртипсезлек, гел елап-акырып торучы балалар, симергән хатын... Мин башкача болай яши алмыйм һәм, аларны ташлап, яшь, баласыз хатын янына чыгып киттем.
-
Ахирәтләр (хикәя)
Сания белән Зәйнәп кычкырыштылар. Кычкырыштылар дип... Алай бер-берсенә әллә нинди ямьсез сүзләр әйтешмәделәр әйтешүен. Кычкырышу дип әйтү дөрес тә булмас. Сүзгә килделәр диик. Тик торганнан, буп-буш урында килеп чыккан низаг булды бу. Югыйсә аларның дуслыгы инде еллар белән сыналган, авырлыклар белән чарланган дуслык иде...
-
Ирем әнисе белән сеңлесен тәэмин итә (редакциягә килгән хат)
Каенанам миңа шалтыратып, әллә ниләр сөйләп тутырды. Имеш, ул безне аеру өчен барысын да эшләячәк, Аяз бөтенләй өйләнергә «не имел права», чөнки ул сеңлесе белән әнисен тәэмин итеп, карап торырга тиеш. Улының бернинди шәхси тормышы да була алмый, ул алар турында гына кайгыртырга тиеш, и точка!
-
Иремнең хатыннары икәү бугай (тормыштан)
Минем ирем гаиләдә апасы белән икәү генә үскәннәр. Яшь аермалары да зур түгел өч ел гына. Без әле очрашып йөргәндә үк игътибар итә идем – булачак иремнең телендә гел апасы иде. Балачагы турында сөйли башласа, ул аны гел: «Без апа белән...» – дип башлый иде. Балачагы гына дип ялгыш әйтәм, ике җөмләсенең берсе шулай башлана иде аның. Апа, апа, апа...