Иҗат рубрикасы буенча яңалыклар
-
Балачагымнан ук чын гаиләм булмады (язмыш)
Берсендә иремнең ике көнгә югалып торуы һәм безнең белән элемтәгә чыкмавы соңгы тамчы булды. Мин дә, кайнанам да үзебезгә урын таба алмадык, чөнки аның элек беркайчан да болай кыланганы булмады. Өенче көнгә, иртән кайтып керде Илдус...
-
«Тишек колготкиена кадәр җыеп бирдем» (редакциягә килгән хат)
Бер көнне, менә шул, сөйлисем килгән шаккаткыч хәл булды. Ишегалдында балалар мәйданчыгында уйнап, Дания апаны көтә идек – ялларга Раянны үзләренә дачага алып китәргә теләде. Өстенә абыйсыннан калган костюм белән юка куртка (барысын да элекке каенанам алып биргән) кигән Марат комлыкта кайнаша. Дания апа килде, исәнләштек, анысын-монысын сөйләшеп алдык. Күз карашы Маратка төште һәм йөзе үзгәреп китте: «Миләүшә, нәрсә бу? Мин ул әйберләрне үземнең оныгыма алдым, ә синең... (төртелеп калды) һмм... чит бала өчен дип түгел!»...
-
Булма матур, бул бәхетле (тормыштан)
Без аның белән беренче тапкыр Сабантуй мәйданында очраштык. Мин аны ерактан ук күреп алдым. Әтисенекедәй кап-кара бөдрә чәчләрен җилдә тузгытып, каршыма үзе килде. «Төнлә урамда очратсам, танымый да узып китәр идем. Кара, ничек үзгәргәнсең», – диде ул, мине җитез генә кочагына бөтереп алып. Оялуымнан ике битем шундук кызарып чыкты. «Бүген клубта вечер була. Алмаңа керәм, икәү төшәрбез», – дип кычкырды ул артымнан...
-
Әти белән әни каршында мин гаеплеме, әллә юкмы? (киңәш кирәк)
Минем тормышта шактый зур үзгәрешләр булды менә. Кыз баланың язмышы шундый бит инде... Балага уздым. Бу хакта белүгә шунда ук аларга хәбәр иттем. Әти белән әни дә минем өчен сөенерләр дип уйладым. Мин – аларның бердәнбер кызлары, шулай булгач, бу – аларның беренче оныклары. Аларны куандырам дип уйлап бик нык ялгышкан булып чыктым...
-
Чияләнгән төен (хикәя)
Күз йомыла башлады дигәндә генә, әтинең борчулы сүзләре ишетелгәндәй итә, тәннәр чымырдап куя. Алты бала үстереп тә икәүдән-икәү генә торып калган әти белән әнинең язмышы йөрәкне чәнчеп ала…Иртәгә юлга. Калага. Гаиләмә һәм күңел үз иткән эшемә. Нигә сагышланырга соң, бары да анда ич. Бары да анда!.. Ә күңел сыкрый, җанга тынычлык юк. Ә дөнья тып-тын. Ул да түгел, шыгырдап өй ишеге ачылганы ишетелә.
-
Бәхет (тормыштан алынды)
Табибка һич кенә дә бу сүзләрне ишетер өчен килмәгән иде ул. Соңгы вакытта һәрвакыт йокысы килә, укшыта. Ул аны эштә артык аруы белән генә бәйләде. Дус кызы – ике бала әнисе Резедага сөйләгән иде, тегесе шундук диагноз куйды: авырлы. Һәм куалап диярлек үзенең табибына җибәрде. Һәм менә Резеданың фаразлары чынга ашты. Алар Раяз белән ике ел яшәде. Бер ай элек кенә аерылышканнар иде инде менә сюрприз!
-
«Чын дөреслек, никадәр генә авыр булмасын, ялганнан яхшырак түгелме?»
Ике тапкыр кияүдә булдым, ләкин ике ир дә минем гадел сүзләремне күтәрә алмады. Беренче ирем белән 2 ел яшәдем, түздем. Әмма мин аның ялкау, үзем өчен кызыксыз һәм тар карашлы булуын әйттем. 30 яшьлек ир, эштән кайтып, компьютерда шар тәгәрәтеп утыра – бу нәрсә инде? Аның өчен 3 әйбер кирәк: күп һәм тәмле итеп ашау, йомшак диван һәм интернет. Мин аңа үз өстендә эшләргә кирәклеген әйтә торгач, ул, үпкәләп, әти-әнисенә кайтып китте. Юлына ак җәймә. Икенче иремә уйлап чыктым...
-
Кичерү (хикәя)
«Ни бит әле, Фатыйма, ни... Менә никах мәҗлесе була бит... Нишлисең, Ходайның язганы шулдыр... Язмыштан узмыш юктыр... Сабырлар ит инде...» – дип, гаҗизләнеп басып торган кызның аркасыннан сөя-сөя, – Ләйлә кияүгә чыга бит... – дип сөйләнде, – Шамилгә... – дип тә өстәде. – Алар районга балдаклар алырга киттеләр», – дип, үзе дә шактый каушап калган хәлдә икәнен сиздерде. Кыз, ишеткәнен аңламыйча, тораташтай катып калды. Ни диде ул?! Кинәт хәле китеп, тез буыннары йомшарып, Фатыйма идәнгә чүкте. Күз аллары караңгыланып, берни күрмәс, берни ишетмәс булды...
-
Кабартма (тормыштан)
Классташларым миңа өченче порция төшке аш һәм пирожки тәкъдим итеп, еш кына явызларча шаяртты. Һәм «Кабартма» дигән кушамат такты. Аларның болай көлүе, мыскыллавы мине бик рәнҗетте, һәр көн мәктәпкә бару минем өчен үлемгә тиң иде. Ә олырак классларда безнең сыйныфка Азамат исемле бик чибәр малай килде...
-
Язмыш дәресне дөрес бирә ул (редакциягә килгән хат)
Бу хәл үземнең туып үскән авылымда ун еллар элек булды. Беркатлы һәм ышанучан 18 яшьлек чагым. Авылыбызда бик кәттә дип әйтим инде, егет бар иде, исемен Азат дип әйтик. Ул, әлбәттә, бөтен кызларга да ошый һәм мин дә башым белән гашыйк идем. Ул вакытта аңа 23. Унсигез яшьлек кыз өчен олырак кебек, тик бу миңа киртә була алмады...
-
Кешелек сыйфатларын кайда җуйдык? (редакциягә килгән хат)
Реанимациядә яшәү белән үлем арасында бик озак яттым. Ул чакта миңа салырга кирәкле канның бик әз булуы да хәлне катлауландырган. Минем белән ни булганын эштә, әлбәттә, белгәннәр һәм менә шул гади хезмәттәш абыйларым, авыр төнге сменадан соң, барысы бергә миңа кан тапшырырга килгән. Бер генә көн дә түгел әле...
-
Олы Шырдан шагыйре Ирек Сафин «Күңел кылы» шигырен сөйли
Искиткеч мәгънәле, уйландырырлык, күңел кылларын тибрәндерерлек шигырьләр иҗат итүче Ирек Сафиннан укучыларыбызга күчтәнәч.
-
Утыз яшьлек сабый
– Эштән китәм. Үземне кимсетеп йөрисем килми. Инде күпме түзәргә була? Анда мине аңлаучы да, эшемне бәяләүче дә юк. Миннән соң килгәннәр әллә кайчан югарырак үрмәләде...
-
Әнкәй, мине бик сагынсаң...
Әле генә окоп казудан әйләнеп кайткан олы кызын ничек итеп фронтка җибәрсен Һадия апа?! Якуб абыйга тезләнеп ялына ана: «Зинһар, җибәрмә кызымны, Якуб абый. Эшкә ярый башлагач кына... Бернинди белгеч тә, врач та түгел бит ул!» – ди. Барыбер алып кала алмый...
-
«Нигә әнине тыңламадым икән» (редакциягә килгән хат)
– Улым, син чынлап та ул кызга җитди карыйсыңмы? Без әтиең белән моны уен-муен итеп кенә кабул иттек. – Уйлама да! Бернинди өйләнү юк! Синең институтка керәсең бар. Һәм, кара – син кем дә, ул кем?! – дип ачулана әтисе. Ул кичне Илфат миңа: «Кичер!» – дип кенә әйтә алды… Мин дә күз яшьләремә буылып: «Нигә әнине тыңламадым икән», – дип үкендем. Озак еладым...