Балаларыгызны үбәсезме?

Берьюлы аның оныклары Хәсән һәм Хөсәенне сөюен, кочаклап, үбеп, хәтта аркасына атландырып йөрүен күргән бер бәдәви гарәбе Пәйгамбәребезгә:

– Минем дә балаларым бар, әмма аларны үпкәнем юк, – дигән.

Монда Расүлуллаһның нинди сүзләр әйткәненә игътибар бирик әле. Ул аңа:

– Синең күңелеңнән Аллаһ мәрхәмәтлелекне алган икән, мин нәрсә эшли алам?! – дип әйткән.

Димәк, балаларга мәрхәмәтле, шәфкатьле булу – ул күңел йомшаклыгыннан һәм ул Аллаһы Тәгаләнең безгә биргән рәхмәте, нигъмәте. Ә Расүлебез салләллаһу галәйһи вә сәлләм Җир йөзенә рәхмәт буларак җибәрелгән олуг пәйгамбәр, мәрхәмәтле җан иясе иде.

Без балаларыбызны үбәргә дә, кочакларга да тиешбез, хөрмәтле кардәшләрем! Бер вакыт җиткәч, үзләре дә үптерми, кочаклатмый башлый алар. 

Тимергали хәзрәт Юлдашев