Иҗат рубрикасы буенча яңалыклар
-
«Киленне берсе дә үз кызы белән бер күрми»
Әткәй белән әнкәй йортны кызларына – каенсеңлемә яздырырга уйлыйлар икән! Ирем дә, мин дә бер сүз дәшмәдек. Каенсеңелләр үз бакчаларын караячаклар, ә без алар өчен дә авылга кайтып эшләргә тиеш булабыз. Аннары ахырда әле шул йортны да аларга бүләк итәчәкбез. Кайда инде монда дөреслек?
-
Бәхет (тормыштан алынды)
Табибка һич кенә дә бу сүзләрне ишетер өчен килмәгән иде ул. Соңгы вакытта һәрвакыт йокысы килә, укшыта. Ул аны эштә артык аруы белән генә бәйләде. Дус кызы – ике бала әнисе Резедага сөйләгән иде, тегесе шундук диагноз куйды: авырлы. Һәм куалап диярлек үзенең табибына җибәрде. Һәм менә Резеданың фаразлары чынга ашты. Алар Раяз белән ике ел яшәде. Бер ай элек кенә аерылышканнар иде инде менә сюрприз!
-
Тәмуг газаплары (хикәя)
Берсендә, улларына 2 яшь тулгач, Рәдиф Динәне шундый нык кыйнады, хәтта ашыгыч ярдәм чакыртырга туры килде. Динә ире белән барган бер кичәдә башка кеше белән биегән өчен булды бу. Ә уллары бу вакытта әбиләрендә калган иде...
-
«Егетемнән качып, элекке ирем белән очрашам…» (тормыштан алынды)
Мин кабат элекке иремә гашыйк булдым. Хәзер минем аның белән палатка алып урманга чыгып китәсем, гитарага кушылып җырлыйсым, кеше белән җыелып күңел ачасым килә. Әмма ул мине чакырмый. Аның йөргән кызы бар. Ә минем егетем бар, ул миңа кияүгә чыгарга да тәкъдим ясады инде...
-
Исемем Лалә, диде ул (хикәя)
«Әнием! Син бик оста тегүче идең. «Кызым, Сабантуйга яңа күлмәк тегеп бирермен. Якасы басып торган, иңбашлары күпертмәле озын күлмәк. Акка чәчәкләр төшерелгән күлмәк. Их, ул чәчәкләр сары лаләләр дә булса...» – дигән идең. Насыйп булмады, әнием, ак күлмәк тә, аңа төшерелгән сары лаләләр дә... Өй каршында чәчәк аткан лаләләр бакча башындагы инеш аша чыгып, үргә менеп, кабереңә синең үрмәли, әнием.»
-
Кызым миннән ояла (тормыштан алынды)
– Кызым миннән ояла, – диде ул. – Мин аны бик соң, 42 нче яшемдә генә таптым. Кызым башта минем белән мәктәпкә барырга оялды. Аннары аның бәйрәмнәренә дә килергә ярамады. «Син килмә! Анда барысының да әниләре килә. Алар яшь, ә син карт. Миннән көләләр», – дип үртәлеп елады. Аның «мин синнән оялам» дигәнен ишетү йөрәгемә бик авыр булды...
-
Татар авылында мондый хәлнең булуы һич тә мөмкин түгел: ана белән ул гомер юып бетерә алмаслык гөнаһ башкарган
Халидә тәрәзәдән-тәрәзәгә күчеп, өй эчен күзәтә. Шулчак ул Рәшиден караватта әллә нәрсә белән мәш килгәнен күреп ала. Хатынның башында меңләгән уйлар чуала. Абзар эченнән иске балта табып, ишекне ватарга керешә. Өй эченә атылып кергәч, күпме эзләсә дә, анда ире белән әнисеннән башка беркемне дә таба алмый... Халидәнең бу хәл башына һич тә сыймый...
-
Сыңар алка (хикәя)
Аның бүген бөтен дөньясын җимерәсе килә иде. Шул ачу белән ул Гөләндәмне чәченнән урап тотып, ишегалдына сөйрәп алып чыкты. Шулчак капкага кемдер кагылгандай булды. Бу тавышка Сабир айнып киттеме, йомарланган кулларыннан хатынның чәчен ычкындырды. Котылганына сөенеп урамга чыгып йөгерде дә, менә шушы болында бик озак ялгызы йөреп, бер нияткә килеп кайтты Гөләндәм...
-
Безне кем шаяртты?! (тормыштан алынды)
Динарның Венераны кочаклавын, колагына нидер пышылдап куюын күрү бик авыр иде. Сәлимнән ерагая башладым, ул да салкынайды. Әле берничә ай берни үзгәрмәгән кебек йөрдем. Беренче тапкыр Венерадан серем барлыкка килде. Мин бит инде аңа синең егеткә гашыйк булдым дип әйтә алмый идем. Бервакытта да бер-беребезнең егетенә күз атмадык без. Бу – ике арадагы әйтелмәгән кагыйдә иде. Тик башкача болай дәвам итә алмаячагымны аңладым...
-
Кичер, әни! (тормыштан алынган хикәя)
Иртән йокыдан аны янә телефон уятты. – Нәрсә булды инде, таң белән шалтыратасың, – дип битәрләде ул әнисен. Әмма элемтәнең очында ят тавыш иде. Наиләнең йөрәге «жу-у» итеп куйды. Әнисе белән нәрсәдер булганын ул шунда ук аңлады. «Әниегез реанимациядә. Инсульт...»
-
Кыска ялганыш (хикәя)
Төн уртасында карчык янтыгыма төртеп уятты. Өй эче яп-якты! Йокыдан кинәт айнып тәрәзәгә капландым. Маузер йорты дөрләп яна иде...
-
Гүзәлкәй (хикәя)
Балаң үлде, дисәләр, бу кадәр авыр булмас иде. Искитәрлек ич бу. Булмаганны. Гүзәлкәй мондый юлга басамы соң?
-
Кеше күңеле – кара урман... (хикәя)
Матурлык ул бәхет түгел икән әле... Икенче көнне «Гүзәлия киткән» дигән хәбәр бөтен авылны сискәндереп җибәрде. Туй күлмәкләрен карават башына элеп калдырган да таң алдыннан Гүзәлия апа кай тарафларгадыр китеп тә барган... Әле дә аларның туй балдаклары Гөлсинур апаларның сервантында, чынаяк тәлинкәсендә тора...
-
Чит илләргә сәяхәт (хикәя)
Уйлап карасаң, Нәҗибә күңеленә яткан, акыллы, белемле, машиналы, фатирлы егет белән үз районының яисә уз авылының урамында очраша аламы? Тормышка ашмастай хыял. Ә менә озын кыштан соң ял итәргә диңгез ярына кемнәр йөри? Әлбәттә, кесәсендә акчасы күп булган яшьләр! Андый сайлап алынган адәмнәр акчаны төрле юллар белән табалар, анысы бәхәссез. Тик бит арада үзенең акыл көче белән, хак юллар белән баеганнар да күпләр. Шундый бер ипле, акыллы, бай, белемле, тәрбияле яшь кеше белән танышырга исәп тотып ел әйләнәсе әзерләнде Нәҗибә...
-
Туганнар (хикәя)
Кырык өч яшьле әнисенең каты авырудан вафат булганын белмичә, аны һәм тугыз яшьлек энекәшен күрергә кайткан егет, өйгә кайгы килгәненә ышана алмыйча, бусага аша атлап керде дә, әнисенең өй уртасында яткан гәүдәсен күреп, баскан урынында катып калды. Энекәше Рәвил, аны күреп, урыныннан сикереп торды да: «Абыкай! Әни үлде... әни үлде...», – дип, абыйсының кочагына сыенып, үксеп-үксеп еларга тотынды.