Ну, Вилдан, Әкәмәт! (редакциягә килгән хат)

Мин сагынуыма һәм яратуыма түзә алмыйм, кияүгә чыгып, бергә яшисем килә, бер минутка да аерылып торасым килми. Ә ул хисләр ягыннан бик тыйнак, алай тышка чыгармый, әмма мин белеп торам аның да мине каты яратканын. Түзмәдем, 31 декабрь көнне хәрби частенә барырга карар иттем. Юлга чыгасы көнне иртән телеграмма алдым: «Килмә». Көне буе, үземә урын таба алмыйча, уйладым, әмма барыбер киттем. Хәрби часте капка төбенә көчкә барып җиттем. Мине беркем дә каршы алмаганлыктан, автобустан төшкәч тә, калтырана-калтырана урман аша шактый җәяү атладым, дүрт-биш чакрым булгандыр, белмим. Капкадагы часовой беренче җөмләсе белән үк башыма суккандай итте: «Ә лейтенант частьтә юк, ул увольнениядә». Кычкырып елап җибәрдем. Алып кереп чәй эчерделәр дә, автобус тукталышына кадәр ГАЗикта илтеп куйдылар. Ә миңа кайтырга поезд иртәгәсен генә. Елаудан битемә сыланган косметика, кыек киелгән шапкам белән тимер юл вокзалындагы урындыкларның берсендә йоклап кителгән. Мине, беләсезме кем уятты? Вилдан! Мин аңыма килгәнче:

– Нишлисең син монда? – дип җикеренергә дә тотынды. – Мин сине тулай торагың, Казан буенча эзләп көнемне югалттым! Әле ярый кичке поездга өлгердем кире китәргә! Частька кайттым, ә син аннан да китеп өлгергән! Вилдан үзе минем яныма кайтып, сюрприз ясамакчы булган икән! Ә мин ул суккан телеграммдагы сүзне тыңламыйча, аның янына киттем. Сюрпризы килеп чыкты! Яңа елны Түбән Новгород тимер юл вокзалында каршыладык. Әмма ул бәйрәм минем тормышымдагы иң шатлыклысы, иң татлысы булгандыр, мөгаен.

Озак тормый, без өйләнештек. Инде менә утыз ел бергә гомер сүтәбез һәм бер-беребезгә сюрприз ясарга маташкан шул вакыйганы матур ядкәр итеп күңел түрендә саклыйбыз.

Сәрия Я. Яшел Үзән (туган авылым редакция өчен генә)