#әйтәмәле

Аеруча тормышчан хатлар кызыклы. Әле бу юлы берәү ирем балага әверелде, дип язган иде.

Ир-атларның мондыйга әйләнүенә без – хатын-кызлар үзебез дә гаепле шул. Тормышка чыгып, бала тапкач, тизрәк әти-әни янына кайтып китәбез. Имеш булышырга, бала карашырга ярдәмче кирәк. Шулай итеп, декрет ялы узып киткәнне сизмибез дә.

Ә әти кеше дигәннәре баласын кочак­лап, сөюдән артыгын белми. Кая инде ул хатынына булышу, ыштаннарын алыштыру, юындырышу?! Шуңа да бөтен авырлыкларны бергә үтәргә, баланы да гаиләдә үстерергә кирәк. Гомумән, ирләрне үзләрен генә калдырырга да ярыймы соң әле? Менә монысы инде икенче мәсьәлә.