Йолдызлар тормышы

- Икеңнең берендә әз генә акыл булу. Хатын - ирне, ир хатынны аңларга тиеш. Кайвакытта мин кызып-котырып китәм, тыныч кеше түгелмен. Ул дәшми, тыңлый. Бәлки дәшмәгән кыяфәт чыгарадыр: "Мин бит әле яшь, мине өйрәт", - дигән була. Шулай дип әйтә дә, мин тынычланам. Ул хаклы булганда, мин дәшмичә торам.

- Нидән кызып китәсең?
- Юк кына нәрсәдән. Мин теләмәгән чәйне ясасалар да, ул чәйне күтәреп бәрәм инде.

- Кит инде! Үзең: "Алла боерса, Алла боерса", - дип утырасың, үзең чәйне күтәреп бәрәсең, нәрсә инде бу? Син куркыныч кеше түгелме соң, Рифат?
- Юк. Минем белән яшәгән кеше минем нинди чәй эчәргә теләгәнне белә. Кәеф булмаган чакта миңа ошамаган чәй "оча" инде.

- Нинди чәй кирәк соң сиңа?
- Иртән сыек чәй кирәк. Кичен минем кофе эчәсем килә.

- Хатының боларны каян белсен соң, әйтергә кирәк.
- Беләм, аңлыйм, шуңа күрә үземне акыллы, төпле кеше дип әйтмим бит инде. Дөрес түгел икәнен аңлыйм, әмма үтер инде, мин шулай эшлим.

- Андый вакытта хатын нишли?
- Илтеп түгә дә: "Сиңа нинди кирәк, җаным?" - дип сорый һәм мин теләгәнне ясап китерә.

- Мондый характерың белән ничә ел бергә торырсыз икән?
- Әй, без озак тора алмабыз инде ул, шул 60-70ләр булыр...