Хушлашмыйча китеп бардың

Хөрмәтле редакция!
Әткәй, Сираҗиев Габбас Гыйрфан улының,безнең арабыз­дан кайтмас җирләргә китүенә 40 көн була. 3 августта 100 яшь тулган булыр иде. Шушы язмам аңа хәер-догам булып ирешсен иде дигән теләктә калам.
Сокланырлык һәм матур итеп, көнләшерлек бай тормыш юлын үтте безнең әткәебез.
Утлар-сулар кичте, 
        батмады,
Авыр юллар буйлап атлады.
Бирешмәде җилгә-буранга,
Чын мәгънәсендә кеше 
            булганга.
«Ә озак яшәүгә килгәндә моның бернинди дә сере юк, кешеләрне, тормышны яратырга, һәр көнеңә куа­нып шөкер итеп яшәргә, яшәү ямен белергә, мондый оҗмахта яшәгәндә бакыйлыкка күчү гөнаһ булыр» –дия иде хәл белергә килгән кешеләргә.
«Җырлый-җырлый үләрмен мин үлгәндә дә,
Дәшми калмам
         газраилны күргәндә дә,
Мин китәрмен ерак, 
                              сез каласыз,
Мин китәрмен ерак илләргә                             дип җырлармын,
Җәсадымны туфрак белән күмгәндә дә» – дип, гел Тукай шигырен кабатлады.
... Ә үзе хушлашмыйча китте дә барды.
Сугыш турында сөйләргә яратмады ул. Горурланып орден- медальләр тагып йөргәнен хәтерләмим.
Һаман да күз алдымда: җилдә җилфердәгән буш җиңе атылган яралы кош кебек чайкала...

Карашәм авылыннан балалары, оныклары исеменнән кызы Фәүзия.