Алланың кашка тәкәсе (16 өлеш)

-Гаҗәеп бер урын икән бит бу. Шомлы һәм әкияти гүзәл тынлык. Каршы алучы да юк, «Хуш килдегез» диюче дә.

-Бу бит «так шикарно!» - диде Оксана, исе киткәнлекне һич яшереп тормыенча. - Тынлык булса да музыка ич монда. Табигать музыкасы, зәвыклы диварлар музыкасы һәм кошлар сайравы...

-Әллә безне монда һичкем көтмәгәнме? - диде Ләйсән, беркатлылык күрсәтеп.

Оксана аңарга каршы төште.

- Түгел. Киресенчә, - диде. - Шул рәвешле шау-шуларсыз, әмма бөтен уңайлы шартларын тудырып кунак каршылау иң югары культура хакында сөйли. Байлык һәм дәрәҗә хакында. Сизенәм, бүген нидер булачак монда, һичшиксез булачак.

- Ни дип уйлыйсың?

- Белмим, әмма бу җәннәт кошлары юкка гына шул тикле сайрамый торганнардыр...

Ап-актан киенгән тыйнак негр, берни дәшми генә кошлар моңы агылып торган бакчага чакырды үзләрен. Бассейнга тикле озатып куйды. Төрле эчемлекләр белән тулы суыткыч барга ишарәләп күрсәтте. Аннан, йөзү һәм ял өчен кирәк булган һәр нәрсә тулып торган ачык террасага әйдәде. Ни телисез шунысын сайлап киенегез, йөзегез, ял итегез, дип әйтергә теләде ул - ак перчаткалы кулларын күкрәгенә куеп башын иеп сәлам бирде дә кире китеп югалды.

Кызлар тартынып тормады. Кояшта кызындылар, туйганчы йөзделәр, урман җиләкләреннән эшләнгән туңдырма авыз иттеләр. Кыскасы, икәүдән-икәү генә кичкә кадәр рәхәтләнеп кәеф-сафа корды, ял иттеләр.

Ә кояш баеп килгәндә капка төбендә торган ачык түбәле ап-ак «феррари»га чакырдылар үзләрен. Концерт киемнәрендә чыктылар. Оксана скрипкасын алды. Руль артында үзләрен бүген вертолетта алып килгән италиялы егет иде. Күптәнге танышларын каршылагандай елмаеп каршы алды ул аларны. Арткы ишекләрне ачып, һәр икесенә тигез хөрмәт күрсәтеп, утырырга ярдәм итте.

Күз явын алырлык чибәр иде егет. Әмма аның кызларга булган мөнәсәбәте, никадәрле генә җылы һәм кайгыртучан булмасын, билгеле бер шартлар белән чикләнгән сыман күренде.

Машина, гүя, йөреп түгел, шуып барды тау юлларыннан. Кая карама, анда яшеллек - урман һәм гөл куаклары. Тау борылышларында әллә нигә бер очраган машиналар һәммәсе затлы, аларда пар-пар булып зәвык белән киенгән яшьләр утыра. Ачык машиналардан күңелле авазлар, дәртле музыка ритмнары ишетелеп-ишетелеп кала. Агач араларыннан баеп баручы кичке шәфакъ нурлары сузылып күзләрне чагылдырып уза.

- Без кая барабыз? - дип сорады Ләйсән, тавыш-тынсыз сокланып барган җиреннән.

Ни тыңгысыз булган Оксананың хыял-сәгадәткә чумып онытылган чагы иде. Тау һавасы, урман сулышы, кош сайраулары һәм әкияти бишекне хәтерләткән затлы, ачык машинада тирбәлеп барулар кемне генә изерәтмәс икән.

Ул Ләйсәнгә борылып караганда ап-ак күн кәнәфи шыгырдап аваз бирде.

- Мин ул хакта бөтенләй уйламыймын, Ләйсән. Так «шикарно», ник шунда әллә ни булмагае.

Чираттагы тау борылышында «тормазга» баса төште йөртүче. Һәм кызларның үзара гәпләшә башлауларына куангандай, чираттагы елмаюын бүләк итте.

- Ә ул бик сөйкемле, - дип, егеткә үзенең бәясен бирде Оксана.

Ләйсән дә баш кагып ризалашуын белгертте. Һәм шаяртып алды форсаттан файдаланып:

- «Так шикарно!» диген...

Оксана рәхәтләнеп көлеп җибәрде. Күңелле һәм рәхәт иде. Хыялда да күз алдына китерүе мөмкин булмаган табигать кочагында ич алар.

Бормалы-сырмалы юллар үтеп, ниһаять, тау итәгенә төшеп җитте алар. Машина, җилдәй җитезлек белән, тип-тигез болын уртасыннан юлын дәвам итте. «Альп болыннары» дип әйтүләре юктан гына түгел икән. Ул чәчәк!.. Тоташ келәм кебек. Чәчеп үстерсәң дә ул кадәр матур һәм тигез булып өлгермәс иде болын чәчәкләре. Ә исеннән башың әйләнерлек. Машинада түгел, болын чәчәкләреннән тукылган тылсымлы келәмдә очып барулары иде диярсең...

Ниһаять, шул әкияти болынга барып тоташкан күл читенә килеп туктады машина. Ярдәмгә ашыккан егет өлгергәнче, ишекләрне үзләре ачып чыкты кызлар. Һәм иңбашларына үскән бәхет канатлары җилкенүен тыя алмыйча күл читеннән йөгерешеп киттеләр.

- «Ой, как шикарно» монда! - диде Оксана, бер сәбәпсез чырык-чырык көлеп.

- Чынлап та матур... Нинди табигать, - дип хозурланды Ләйсән.

Шофер егет сабыр гына көтеп торды үзләрен. Һәм кызлар көлешеп, куышып туйгачтын яр буенда җилкәннәрен киереп торган ялгыз яхтага чакырды үзләрен. Итальян телендә нидер әйтеп, елмайгандай итте. «Комо күле... яхта һәм сәяхәт...» дигән сүзләрен генә отып калды Ләйсән.

- «О-о, как шикарно!...»

Бусы инде Оксананың күл читендә дулкыннар өстендә тын гына чайкалып торган җилкәнле зур көймәгә үз мөнәсәбәтен белдерүе иде.

Кызларга траптан менергә әлеге дә баягы шул чая егет, кул биреп ярдәм итте. Аннан ул полуба буйлап хуҗаларча атлап китте. Һәм кызларның һәркайсына үзләре өчен хәстәрләп куелган каюталарын күрсәтте. Соңрак югары каттагы салон-ресторанга алып менде үзләрен. Ләйсәннең күзе түр почмакта торган пианинога төште.

-Концертны монда бирәбезме? - дип сорады Ләйсән, үзе белгән кадәре инглиз һәм француз сүзләрен бергә буташтырып.

-Әйе, әйе, - диде егет, үзен аңлауларына ихлас куанып. Барны ачып, эчемлекләр тәкъдим итте. - Рәхим итегез... Концерт «по-тоом»...

Русча әйткән беренче сүзе иде бу аның. Шуңа куануын күрсәгез икән. Ә Оксана аңардан да күбрәк куанды булса кирәк.

- «Как, шикарно», - дип, кулларын чәбәкләп биеп алды торган урынында. - Русча белә, русча...

Аңлаштык, дигән ым кагып, сәгатенә күз төшереп алды егет һәм йөгерә-йөгерә капитан рубкасына менеп китте.

Кузгалдылар. Зур яхтада башка җан иясе юк иде булса кирәк. Түбәсез ак «феррари» да яр буенда ялгызы торып калды.

- Шәраб эчәбезме, Шампанмы?.. Монда нинди генә эчемлек юк, «так шикарно», Ләйсән, - дип, куанычы эченә сыймаганлыкны җиткерергә ашыкты Оксана.

Күңелле, ачык һәм эчкерсез кыз күренә иде ул. Шундый юлдаш туры килүенә куанып куйды Ләйсән. Әмма шәрабтан баш тартты. Оксана да бер-ике генә йотып куйды, эчмәде бер ялгызы.

Яхта яр буеннан шактый ук ерагаеп зур дулкыннар өстендә чайкала башлаган иде инде. Ләйсән музыкаль инструмент артына утырды. Телләренә басып-басып аның ни кадәрле камил көйләнгән булуына хәйран калды. Оксана да җитдиләнеп скрипкасын көйләргә кереште.

- Нәрсә уйныйбыз, Бахтанмы, Чайковскийданмы? -дип мөрәҗәгать итте Ләйсәнгә.

Ни уйнарга да әзер иде Ләйсән. Альп таулары, күл, дулкыннар өстендә тибрәнгән гүзәл яхта, шәфакъ нурларында коенган иркен салон. Болар һәммәсе музыкага тартып, музыкага этәреп тора иде күңелне.

- Әллә үзебезнең Яхинны уйныйкмы соң, - диде ул, кинәт кабынып. - Бах һәм Чайковскийның яңгыраганы булгандыр бу салонда. Ә Яхин?.. Кем белә, Яхин музыкасын Комо дулкыннары тәүге кабат тыңлый булыр.

Ләйсән башлап китте. Оксана кушылды. Скрипка тавышы дулкыннар шавына өзгәләнеп кычкырган акчарлаклар авазы сыман киеренкелек өстәде. Яхин романсларындагы моңны, әйтерсең лә, гүзәл Татарстан табигате түгел, әйләнә тирәдәге шушы чынбарлык үзе тудыргандыр төсле иде. Шул тикле урынлы, табигый һәм үз вакытында яңгырый иде бу музыка. Җил кебек нечкә музыка. Су кебек чиста музыка. Альп тауларыдай мәһабәт музыка... Болындагы чәчәкләрдәй күп төрле, күп төсмерле музыка иде бу.