Өч хатын бер ирне ничек бүлгән

Беләм, күп хатыннар сөеклеләре турында шулай диләр, әмма мин кабатлыйм: Ильяс башкаларга охшамаган. Аны очраткач ук моңа кадәр булган хисләремнең зур мәхәббәт алдыннан репетиция генә булганын аңладым. Ничек инде шундый ир заты турында хыялланмыйсың? Игътибарлы, сабыр, тәрбияле һәм шуның өстенә ягымлы, киң күңелле һәм сизгер. Әйе, бу сыйфатларның барысы берьюлы аңа сыйган.

Без аның белән бик гади таныштык: автобус тукталышында торганда ул килеп миңа комплимент ясады. Ә бер атнадан без инде бер-беребездән башка яши алмый идек. Дус кызлар көлеп, син әле аның шкафында скелетлар табачаксың, дияләр иде. Мин эзләп карадым, тапмадым.
Күңелгә шик корты, бер ел йөреп тә мөнәсәбәтләр бер урында таптанып торгач керә башлады. Миңа ул вакытта инде – 34, Ильяска 38 яшь иде. Өйләнешер өчен менә дигән вакыт! Ә без хәтта бергә дә яшәмибез, очрашабыз гына. Аның тарафыннан ихлас хисләрне тойганга, тыйнаклыгымны онытып торып, тәкъдимне үзем ясадым. Җавап мине аптырашта калдырды. «Мин өйләнә алмыйм», – диде сөеклем. Шуннан соң өч көнлек тынлык урнашты, әйтерсең мин юк. Билгесезлектән шашар дәрәҗәгә җиттем, ниләр генә уйлап бетермәдем. Һәм менә ул кабат минем бусагада. Тик миңа җиңеллек килмәде...
«Мин өйләнгән», – диде ул. Аяк астымда җир убылдымени! Аның бер ел буе бу турыда бер сүз дә әйтмәве башыма сыймады. Шуннан соң ишекне шапылдатып ябып чыгып китәсем килде, әмма Ильяс мине яратуы һәм югалтырга теләмәве турында тәкрарлады. Ә мин, никтер, ышандым. Ул, иртәгә аерылышачакмын, дип әйтмәде, киресенчә, хатынына бик бәйле булуын аңлатты. Әле биш яшьлек уллары да бар икән, шуңа да гаиләсеннән китә алмый. «Мин сиңа иң күбе – сөюемне генә бирә алам...» Һәм мин аның бу шартын кабул иттем, килештем.
Шундый хәлдә калганнар гына, бердәнбер булмауның нинди газап икәнен аңлый. Яраткан кешең кичләрен эштән синең яныңа ашык­мый, бәйрәмнәрне синең белән уздырмый... Һәрвакыт икенче роль. Без Ильяс белән очрашуларны элеккечә дәвам иттек, тик үземнең аны икенче берәү белән бүлешкәнемне мин инде беләм һәм бу бөтен күңелемне болгата иде.

Дәвамы газетаның җомга санында (№41).