Ник җырладың соңгы җырыңны?

Өзгәләнеп бәгырьләрне телеп,
Ник җырладың соңгы җырыңны.
Шушы моңың, сагыш эчләрендә,
Үксеп-үксеп күңелем елады.
Түгелергә торган тамчылардай
Акты яшьләр, тетрәнде күңел.
Чибәрлегең, моңың, җырларыңны
Онытырга һич тә мөмкин түгел.

Нигә шулай, сагыш, уйга баттың
Офыклардан кояш чыкканда.
Җәй аеның ап-ак болытлары
Ләйсән яңгыр булып яуганда.

Күңелләргә шифа-дәва иде
Көең, җырың, назлы карашың.
Сине югалтудан, юксынудан,
Бик күпләр бит сагынып елады.

Җәйге җилләр булып исә гүя,
Җиһаннарга аһәң тарала.
Яз аенда әллә тугангамы,
Булдың микән моңлы бер бала.

Моңлыларның бәхетләре чикле,
Кемнәр аңлар синең халәтне.
Кылдан нечкә булсын күңел диеп,
Раббым биргән шушы сәләтне.

Серле булып калды соңгы җырың,
Онытылмас, калыр мәңгегә.
Зөһрә йолдыз кебек җем-җем килеп
Балкырсың син төнге күкләрдә,

Калырсың син безнең күңелдә.

Фәрит. Яшел Үзән