Хатын-кызларга!

Нигә егет чакның юләрлеген

Сагынабыз әле бу тикле?

Чөнки йолдызлардай нурлы янган

Сөйгән ярлар безне тилертте.

Без, ир-атлар, сездән башка ятим,

Хатын-кызлар, бары сез генә

Ычкынырга торган ир-атларны

Тоталасыз изге тезгендә.

Без, ир-атлар, хөрлек яратабыз,

Тырышабыз күндәм булмаска

Без ирлекне һаман күрсәтәбез,

Ә үзебез мохтаҗ юлдашка.

Ауганда да, юлдан язганда да

Ышанычлы юлдаш - хатын-кыз.

Мөмкин түгел яшәү хатын-кызсыз -

Гомер итеп була алтынсыз.

Хатын-кызга авыр кагылсалар,

Телгәләнеп китә йөрәгем.

Әйтерсең лә, сыкрап авып төшә

Таянып ял иткән тирәгем.

Акылымны җуеп тиле иткән,

Тилелектән иткән акыллы -

ул сез, и ягымлы фәрештәләр,

Ул сез шушы тормыш ялкыны.

Чәчәк димим сезне, сез үзегез

Бу тормышны чәчәк ясыйсыз.

Унсигездә, утыз, сиксәндә дә

Ир-атларның ямьле язы сез.

Без, ир-атлар, мәңге ирләр булыйк,

Сез хатын-кыз булып калыгыз.

Алышынсак, дөнья ямьсезләнер,

Дөнья күрке булсын хатын-кыз.

Равил Сәйфетдинов. 1972