Бала мине йөз сиксән градуска үзгәртте (редакциягә килгән хат)

Күп кенә әниләрнең, бала тугач дөньяга караш бөтенләй үзгәрә ул, дигәннәрен ишетеп үстем һәм җиткән кыз булгач та, ишеттем. Мин андый хатын-кызларны аңламый идем һәм аларны чеби аналарына – «наседка»га санадым. Үзем шундый ук хәлгә калганчы, әлбәттә.
Институтта укыганда ук игътибар үзәгендә булуыма ияләштем. Янымда гел дусларым, тугры иптәш кызларым булды. Егетләр миңа гел кызыксынулы карашлар ташлады, комплиментлар яудырды. Күңелле студент елларын бик яраттым һәм аны тәмамлап, эшкә урнашкач та, үзгәрер­гә теләмәдем. Төркемебездәге кызларыбызның кайсыберләре кияүгә чыкты, башкалары теләсә кайсы вакытта кая да булса күңел ачарга яки төнге клубка барырга әзер торучы «тусовщица» статусында калды.

Арабызда романтик мөнәсәбәтләр туган егетләр дә очрады. Кәнфит-букет чорыннан соң чынлап торып гашыйк булучылар да булды. Икесе, хәтта, туй һәм балалар турында да сүз кузгатты һәм шунда ук «отворот-поворот» бирдем. Елак баланың памперсын алыштырып өйдә утыру перспективасы минем котымны ала иде. Балалар табу һәм тәрбияләү минеке түгел, дип уйлый идем.
АНЫ очратканчы шулай уйлый идем. Динар дөньяга карашымны могҗизалы рәвештә йөз сиксән градуска үзгәртте. Минем гел аның янында буласым килде, үлеп гашыйк булуымны сизми дә калдым. Йокларга ятканда аның белән гаилә кору турында хыяллана башладым һәм аңардан бала табу да мине куркытмый иде.

Ике елдан соң өйләнештек. Паспорттагы штамп Динарның миңа назлы һәм җылы мөнәсәбәтен үзгәртмәде. Ә улыбыз тугач, дөнья зур тизлектә үзгәрә башлады. Миңа баласыз иптәш кызларым белән кибетләрдә унынчы күлмәкне сайлап йөрүләр кызык булмый башлады. Күбрәк балалар әйберләре сатыла торган бүлекләргә тартылдым. Матур әйберләргә сокланып, уенчыклар, ползункилар сайлап сәгатьләр буе йөри ала идем. Кичләрен дә өйдән беркая да чыгасы килми башлады, кызлар белән кафега кереп утыруга караганда, диванда ирем белән берәр фильм карау күпкә рәхәтлек бирә.
Улым туу белән, дусларымның кимүен сиздем, иң якыннары гына калды. Гаиләләре булмаган кызлар бик сирәк шалтырата башлады. Мине бу хәл борчыды, әлбәттә, әмма ул турыда бик уйламаска тырыштым. Үз тормышымда кызыклы хәлләр җитәрлек иде: беренче сүзләр, бу дөньяда иң яраткан һәм бигрәк тиз үсүче кешемнең беренче адымнары – исемдә ныграк саклансын өчен, минем һәр шундый мизгелне туктатып торасым килде.

Еллар узган саен ирем белән мөнәсәбәтләр үзгәрде...

Һәр хатын-кызга шундый бәхет теләп, Әдилә.

Язманың дәвамын «Яшел Үзән» газетасының 32нче санында укырга мөмкин.