Алланың кашка тәкәсе (25 өлеш)

Фәлахны физик яктан юкка чыгару яисә юк итәргә омтылу көтелмәгән каршылыкларга очрарга мөмкин. Аяныч нәтиҗәләр кирәкми. Тагы нинди чара кылырга мөмкин соң?

Шәһәр авторитетлары арасында аерата хөрмәт казанган таныш-белешләренә мөрәҗәгать итте ул. Күпләре җилкә генә сикертте: «Фәлахка каршы барып буламы…» янәсе. Шулай да берәве «Хан»га мөрәҗәгать итеп карарга киңәш итте.

Авторитетлар арасында да аерым дәрәҗәгә ия булган «Хан» кушаматлы кешене Алмаз үзе дә яхшы белә иде. Аның Фәлах белән борчагы пешмәгәнлекне дә белә. Ә инде Фәлахның теге көнне Аккош күле буендагы зур җыенны өзүе бернинди кысаларга да сыймый, гафу ителә торган эш түгел иде.

- Ничек бар – шулай сөйләп бирде Алмаз.

- Синең эшләр шәптән түгел, - дип, баш чайкады, нәтиҗә чыгарды утны-суны кичкән «Хан».

- Шуңарга килдем дә. Ни эшлим, киңәш бир «Хан»?

- Ул кеше ил хуҗасы да булып алса, беребезгә дә көн күрсәтмәячәк. Шуңарга вакытында чарасын күрү кирәк.

- Нинди чара? – дип, түземсезләнде Алмаз.

- Аның илбашы артыннан йөреткән эшләрен бүген үк югарыга җиткерергә кирәк. Кем-кем, әмма «бабай» гафу итә белми, шундук үз урынына куячаклар.

- Дәлилләр бармы? Юкса, ышанмаячак, аларны бит туган-тумача дип сөйлиләр.

- Дәлилсез сүз сөйли торган заман түгел, Алмаз, -дип, өч кат йозак ике кат ишек ачып, сейфыннан видеокассета чыгарды «Хан». – Менә шуны «бабай»ның үзенә тапшырырга кирәк. Үз кулың белән аның үз кулларына!

- Шуннан?

- Шуннан, икенче көнне таң әтәчләре кычкыргачтын да Фәлах Экзамычның эштән алынуы турындагы әмергә имза куелачак. Шул кассетаны син илтеп тапшырырга тиешле. Бу барыбыз өчен дә кирәкле эш. Ә синең өчен аеруча, - диде «Хан».

Алмаз бер мәлгә югалып калды. Ни дияргә белмәде. Фәлахның яхшылыклары аз тимәде бит аңарга. Дөньяда бит әле “намус” дигән төшенчә дә бар.

- Мин уйлап карармын, - дип, җавап кайтарды ул.

- Уйлап карау юк! Бүген үк, хәзер үк тапшырачаксың. Юкса, Фәлахның кодрәте зур, мөмкинлекләре чикләнмәгән.

- Бәлки иртәгәдер, ул кадәр ашыкмыйк. Иртә-кичтән хәерлерәк, дигән сүз дә бар бит әле, - дип, бер карарга килә алмый изаланды Алмаз.

«Хан» башлаган эшен ярты юлда калдыра торган кеше түгел. Дөньяның тәртипләрен яхшы белә. Алмазның беркатлылыгына гаҗәпләнде ул.

- Алмаз, без синең белән ул иртәгәсе көнне күрмәвебез дә ихтимал. Аның кешеләре синең арттан күзәтеп килделәр. Безнең күрешү, без сөйләшкән сүзләр дә бик тиз барып ирешер. Фәлахның «колак» һәм «күзләре» хакында легендалар йөри. Сейфтан чыккан бу кассета кире анда куелмый. Бүген үк, менә хәзер үк илтеп тапшырырга кирәк аны.

- Ничек?

- Синең машинада яисә минекендә йөрү ярамас. Мин хәзер «бабай»ның куркынычсызлыгы өчен җавап бирүче кешене чакыртырмын. Ул минем якын дус. Аның машинасында барырсың. Ул сине аның янына кертер, күрештерер.

- Минеме? – дип, гаҗәпләнде, колагы ишеткәннәргә ышанасы килмәде Алмазның.

- Мин әйткәч – шулай булыр. Ул егеткә нәрсә һәм нинди йомыш белән баруың турында ләм-мим сүз кузгатасы булма. Килештек, шулай бит!

- Килештек, - дими чарасы юк иде Алмазның. «Хан» уйлаганча, ул хәл иткәнчә барып чыкты бу эш.

Шалтыратып озак та көтмәделәр, теге егет шундук килеп җитте. Утырып бергә кофе эчтеләр. «Хан» шул арада үзенең үтенечен җиткерде. «Бүген үк, менә хәзер үк тапшырылырга тиешле йомыш», - диде ул, тагы бер мәртәбә кабатлап.

Теге егетнең зәңгәр мигалкалы машинасында барды алар, ләм-мим сүз алышмадылар. Җиде-сигез урында куелган сак һәм документ тикшерергә тиешле милиция хезмәткәрләре сәлам биреп кенә озатып калды үзләрен. «Бу минем белән… Ул минем белән», - дип, әйтү җитте үзләренә. Хәтта Алмазның бил каешына яшерелгән пистолетын да абайлаучы, тикшерүче булмады.

Иң соңгы сак торган ишек төбенә җиттеләр, ниһаять. Алмаз егылып китә язды. Ишек төбендә Фәлах үзе басып тора иде. Агарынган, төсе качкан, куллары калтырана.

-Шеф үзендәме? – дип, сорады Алмазны озатып килүче, Фәлахка үтеп барышлый җилкә аша сәлам юллап.

-Әйе үзендә. Әмма кешесе бар, - диде, ишек катында торучы.

-Кем?

- Бер ветеран шунда. Советлар Союзы герое.

- Алай гына булса, керәм, - дип, бик калын ишекләрне ачып эчкә узды тән сакчысы.

Бер мәлгә Фәлах белән икәүдән-икәү генә күзгә-күз торып калды Алмаз. Аның бер күзенә, бер кулындагы төргәккә карады шәһәр хуҗасы. Шул кадәр кызганыч, шул кадәр дә чарасыз иде ки ул, менә-менә елап җибәрергә торган сабый диярсең.

- Кермә анда. Китик моннан. Ялгыша күрмә, Алмаз, -дип, гозерләргә кереште Фәлах, аның күзләренә туры карап.

Кызганыч иде ул. Ни дип, җавап бирергә дә өлгермәде, аны озатып килгән кире әйләнеп чыкты. Таякка таянып аксый-аксый Советлар Союзы герое да ияреп чыкты үзенә.

- Сез бабай утырып торыгыз, бер ярты сәгать көтегез инде, - диде ул. – Әйдә, Алмаз, керик.

Фәлах Экзамыч ишек катында торып калды. Бер алга, бер артка сөрлегеп-сөрлегеп куйды ул. Әмма бер карарга килә алмады. Калды…

Кассетаны «Хан» кушканча «бабай»ның үз кулларына тапшырды Алмаз. Таныштылар. Бергәләп чәй эчтеләр. Кассетаны видеомагнитофонга куйдылар. Анда шәһәр читендәге районнарның берсендә уздырылган яшерен киңәшмә төшерелгән иде. Фәлах рәислек итә. Администрация башлыклары, завод директорлары һәм берничә җинаятьчел группа җитәкчесе, ягъни авторитет, аның белән фикер алыша. «Бабай картайды… Аны алыштырыр вакыт җиткән… Ул үзен, малайларын гына кайгырта хәзер… Бергә булсак, ул сизми дә калачак, пенсиягә җибәрәбез үзен», дип ачык текст белән сөйли анда Фәлах. Башкалар сорау бирә, хуплап утыралар. Боларны игътибар белән карап утырган зур җитәкченең муены тартышып-тартышып куйды, йөзе тимгел-тимгел булып кызарып чыкты.

- Ах син аны… Кара инде син аны, буктан көрәк булган нәрсә, - дип, аты-юлы белән Фәлахны сүгеп утырды ул.

Икенче көнне Фәлах Экзамычның эштән алынуы турында һәммә газета һәм радио-телевидение каналларыннан, аяз көнне яшен суккандагыдай, информация тапшырдылар.