Яшьлек була – бер генә

Әтием 1942 елның 29 сентябрендә, 18 яшендә сугышка китә. Аларны Ленинград шәһәренең бер «морской» частька китерәләр.
- Сугыш юлы Ладога күле аша үтте, - дип сөйли әтием. - Боз өстеннән чыга башладык. Боз ярылган, өстендә - су, билгә кадәр чыландык, юеш киемнәр боз булып катты. Бик күп михнәтләр күреп, 30 километрдан артык юл үттек. Олырак­лар бу хәлгә түзә алмады, туңып, өшеп үлделәр. Өстән, як-яктан немецлар ут яудыра. Ладога күлен ерып чыккач, землянкага урнаштык. Шулай итеп, 23нче дивизия штабында элемтәче булып, сугыш хезмәтен үти башладым. Куркыныч вакытлар бик күп булды. Немецларның «Мессершмидт» дигән самолетлары бик түбән очалар, бомба яудыралар. Бүген йә исән калам, йә үләм дигән уй беркай­чан да баштан чыкмады, - дип искә ала ул.

Дания Закирова,
Акъегет урта мәктәбенең татар теле
һәм әдәбияты укытучысы

Язманың тулырак вариантын газетаның 32нче саныннан укый аласыз.